همرنگ نیلوفر/غزل مرثیه قبل ازشهادت

همرنگ نیلوفر

 

گرچه پرپرازفشار وضربت آن درشدی

بانثار جان فدایی ره حیدرشدی

 

ناله ی مجروح تو پیچید درهفت آسمان

تاکنار غنچۀ خودپشت در پرپر شدی

 

کوچه های زخمی شهر مدینه شاهدند

ای گل یاس نبی، همرنگ نیلوفرشدی

 

پایه های ظلم لرزان شد زشور خطبه ات

با کلامت برگلوی دشمنان خنجر شدی

 

کوثر قرآن به آیه آیه ی جان دادنت

داغ جانسوزی به جان ساقی کوثر شدی

 

گرچه درظاهرچو خورشید فلک کردی غروب

درفراسوی جهان هر روز روشن تر شدی

 

بستر تاریخ را بردی به سوی کربلا

شاهد ایثار گل هایت در آن محشر شدی

 

گلشن سرخ شهادت پرشد ازبوی بهشت

تا که برسقا کنار علقمه مادر شدی

 

آه ازآن وقتی که درمقتل برآوردی فغان

ای گل صدبرگ من،خونین تن وبی سرشدی

 

گوش جانم کاش روزی بشنود از فاطمه

ای «وفایی» روضه خوان آل پیغمبر شدی

ایمان وامید/غزل توسلی حضرت زهرا «سلام الله علیها»

ایمان وامید

 

هرکه را امروز ایمان وامیدش می دهند

«وادخلی فی جنتی»فردا نویدش می دهند

 

هرکه دل بندد به مهرفاطمه،در روز حشر

با فروغ مهراو نورامیدش می دهند

 

روسیاهی گر کند روبر حریم اهل بیت

درقیامت بی گمان روی سفیدش میدهند

 

آن که فیضی ازبصیرت یافت ازاین آستان

وسعت هفت آسمان پرواز دیدش میدهند

 

ره ندارد فرصت بیهوده ای درراه عشق

رهرو این راه را عمرمفیدش میدهند

 

هرکه از مهر علی کسب سعادت می کند

روز محشر مژده صبح  سعیدش میدهند

 

هرکه با مهرعلی وآل ازدنیا رود

روز میزان عمل اجرشهیدش میدهند 1

 

مدح زهرا می کندهمچون «وفایی»هرکه را

فرصت شایسته گفت وشنیدش میدهند

 

______________________________________
1- پیامبراکرم«ص»

هرکه بردوستی آل محمد بمیرد شهیداست

میزان الحکمه/ترجمه رضاشیخی /نشر دارالحدیث ج 6 ص 288 به بعد

رباعی میلادیه حضرت زینب«سلام الله علیها»

شمیم صلوات

ازنور خدا تشعشعاتی برخاست

آواز وطنین نغماتی برخاست

با وصل حسین وزینب او دیدند

یکباره شمیم صلواتی برخاست

میلادیه حضرت زینب نسلام لله علیها»

بلورنور

بازاعجازآفرین درخلقتش اعجازکرد

برهمه خلق جهان ازخلقت خود نازکرد

 

بانسیم مهرخود،درگلشن پُرنور وحی

غنچه ای بارنگ وبوی یاس عصمت بازکرد

 

زینت دامان زهرا کردتااین غنچه را

باغ هستی را ازاو،آئینه دار رازکرد

 

چشم زینب رابه چشمان حسین خودگشود

هردو رابا یک تبسّم مظهر اعجاز کرد

 

در بهشت سبز عصمت ،پیش چشم باغبان

زندگانی را کنار لاله ها آغازکرد

 

نورمی بارد ، زبس ازآفتاب نام او

نام اورا جبرئیل ازآسمان آوازکرد

 

ازهمان روزنخستین این همای صبروحلم

تا افق های بلند بندگی پروازکرد

 

مکتب تقواوعصمت، این بلورنوررا

درحضورنورمُطلق، بنده ای ممتازکرد

 

دردل دریائیش غم قطره قطره جمع شد

چشم اورا چون صدف پیوسته گوهرسازکرد

 

درسرشت غرق نورش دردوغم گرریشه کرد

دردخودرا باخدای خویشتن ابرازکرد

 

بعد عاشورا همین بانودرآفاق جهان

نغمۀ سرخ حسینی راطنین اندازکرد

 

شکرلله بانسیم رحمت خود،کردگار

درمدیح او«وفایی»راسخن پردازکرد