نمازعشق / ورود به شام

نمازعشق

بخوان حسين غريبم كه سخت دلگيرم

نگـاه كن كه ز داغت چه خسته و پيرم

 

به رحل نيـزه توقـرآن بخوان عزيز دلم

كه بـاز از نفس اطهـرتو جـان گيـرم

 

چه غافلنـد چنيـن مـردمي كه پنـدارند

به سنگ كينـة خود مي كننـد تحقيرم

 

بخوان مفسـر قـرآن،« ليـذهب عَنكم»

بخوان و شـرح بـده آيه اي زتطهيرم

 

بخوان «ولّيكـم الله» را كـه تـا از جهـل

كسي دگــر نگشايد  زبان به تكفيرم

 

كمان ابرويت از سنگ شاميان بشكست

دگرمخوان كه غمت مي زند به دل تيرم

 

مخوان كه خون ز گلويت به نيزه ميريزد

قسم به قطرة خونت  ز عمرخود سيرم

 

فرشتگان همه پشت سرتوصف بستنـد

نمازعشـق بخـوان با صـداي تكبيرم

 

چگـونه باتو بگـويم كـه غيـرت اللهي

كشيـده ديـدة  نامحرمان به تصويرم

 

نوشتـه است«وفایی»به اشك خونينش

كه من رضـا به رضـاي خـدا و تقديرم

 

تصویری نسیم یاد

رباعی با پای پیاده اربعین

پای پیاده

ای تشنه لب زلالی از جوی بهشت

همراه نسیم می وزد بوی بهشت

 

با پرچم یاحسین از شهر نجف

با پای پیاده می روی سوی بهشت

سنگدلان مصیبات شام

سنگدلان

 

شامیان سنگ جفابرسرطفلان نزنید

خنده براشک یتیمان پریشان نزنید

 

گرکه مرهم به روی زخم دل ماننهید

نمک ازکینه به زخم دل طفلان نزنید

 

خاروخاشاک نریزید به روی سرما

این قدر آتش غم بردل سوزان نزنید

 

ازچه ای سنگدلان سنگ گرفتد به دست

سنگ بر رأس پدر پیش یتیمان نزنید

 

سوره ی نور کند جلوگری بر سر نی

شرمتان باد زحق، سنگ به قرآن نزنید

 

سوی ناموس خداوند تماشا نکنید

زخم دیگر به دل زخمی و نالان نزنید

 

ز شما ریخته شیرازه ی قرآن از هم

دم بیهوده ز قرآن و ز ایمان نزنید

 

شامیان روز شما باد سیه تر از شام

که دگر طعنه به ماسوخته جانان نزنید

 

بی «وفایی» شما شهره ی عالم شده است

لکه ی ننگ دگربر روی دامان نزنید

 

بارغم/ مصیبات شام

بارغم

 

داغ رلم عیان بود ازدیدۀ ترم

این بارغم بود که به همراه می برم

 

با اشک وناله وغم وماتم نمی رود

داغی که هست بردل من ازبرادرم

 

کمتر زنید برسرمن سنگ شامیان

من زینبم سلالۀ پاک پیمبرم

 

هجده عزیز من همه برخاک خفته اند

سرهایشان به نیزه بود دربرابرم

 

مویم سفید گشت وقدم چون کمان شده

ازداغ قاسم وغم عباس واکبرم

 

آنان که می زدند مرا پیش چشم من

روزی زدند دروسط کوچه مادرم

حدیث غربت/ ورود به شام

حدیث غربت

 

دلم گرفته وجانم ززندگی سیراست

هوای شام چرا اینقدر نفس گیراست

 

لباس عیدبه تن کرده اند مردم شام

فضای شهر چراغان وغرق تزویراست

 

نوای هلهلۀ مردمان همانندِ

صدای نیزه وتیروصدای شمشیراست

 

زبام ها زچه باران سنگ می بارد

به سوی ماهمه جاسیل غم سرازیراست

 

زدست وپای گلی روی ناقه خون ریزد

حدیث غُربت اوناله های زنجیراست

 

چه غافلند که براشک وآه ما خندند

که درکمان دل خستگان همین تیراست

 

قسم به آیۀ ناب« لیِذهِبَ عَنکُم»

به روی نیزه سری ازتبار تطهیر است

 

پی هدایت مردم زروی نی آید

نوای قاری قرآن که غرق تفسیراست

 

به عرش دوست زده تکیه قدرما،امّا

هنوز دشمن بیدادگر زمین گیر است

 

مس وجود «وفایی» اگر که آوردی

غبار درگه این آستانه اکسیر است

ذکریاحسن

ذكرياحسين

 

وقتی كه هستی ازغم اودم گرفته است                              

وقتی كه آسمان و زمين غم گرفته است                            

وقتی كه دل هوای محرّم گرفته است                

باذكرياحسين نفس تازه می كنيم

 

وقتی كتاب عاطفه تفسير مي شود                    

وقتی كه اشك ديده سرازير مي شود                 

«وقتی هوای روضه نفس گيرمي شود                

باذكرياحسين نفس تازه مي كنيم»1

 

وقتي كه دل چوغنچه ی پژمرده می شود                          

وقتي شميم درد دل آزرده می شود                    

وقتی كه نام كرب وبلا بُرده می شود                  

باذكرياحسين نفس تازه می كنيم

 

ای آن كه عشق خيمه زده درسرای تو                

دين سربلند گشته به زير لوای تو                       

ما  در كنار ساحل امن ولای تو                           

باذكرياحسين نفس تازه می كنيم

 

اي گوهرولايت تو آبروی ما                 

نام هميشه سبز تو شدگفتگوی ما                    

هرگه نسيم ياد توآيد به سوی ما                        

باذكرياحسين نفس تازه می كنيم

 

چون غم شرر به سينه ی دلتنگ می زند                           

اشك عزا به چهره ی ما رنگ می زند                   

بغض غمت به حنجره ها چنگ می زند                              

باذكرياحسين نفس تازه می كنيم

 

عمری زسينه ناله ی جانكاه می كشيم               

خوناب اشك ازدل آگاه می كشيم                       

هرگه به ياد لعل لبت آه می كشيم                      

باذكرياحسين نفس تازه می كنيم

 

جانم فدای آن گُل بی آب و باغبان                     

درزير تازيانه ی دشمن نفس زنان                       

می گفت زیر لب به تمام حسینیان     

باذكرياحسين نفس تازه مي كنيم

 

زينب كه درصبوری وشوكت پديده است           

در زیر بار کوه غم تو خميده است                     

می گفت هرزمان نفس مابريده است                 

باذكرياحسين نفس تازه می كنيم

 

بعداز هزار سال نوای تو می رسد                       

عطرشرف زكرب وبلای تو می رسد                     

وقتی ز روی نيزه صدای تو می رسد                    

باذكرياحسين نفس تازه مي كنيم

 

ای آن كه دست توست همه اختيار عشق                         

هنگام انتقام شما ، شهريارعشق                        

فريادمی زند به صف كارزار عشق                      

باذكرياحسين نفس تازه می كنيم

 

عمری است چون«وفایی» غرق محبّتت                             

داريم روی سينه مدالی زخدمتت                        

ما درميان بارش باران رحمتت                             

باذكرياحسين نفس تازه می كنيم                        

__________________________________                   

*وقتی هوای روضه نفس گیر می شود

با روضۀ حسین نفس تازه می کنم

رضا جعفری

رباعی تصویری بین الحرمین

مویه کنان/اربعین

مویه کنان

 

ای گل پرپر من کاش که پرپر بشوم

به روی تربت پاک تو معطر بشوم

 

ای گل بی سر من خاک مزارت به سرم

کاش با ناله  زنم پرپر و پرپر بشوم

 

گرنشد  جان بدهم کرب وبلایت ، اما

بین امواج غم ودرد شناور بشوم

 

قسمت این بود که با مادر خود درمقتل

زائر خونجگر پیکر بی سر بشوم

 

آن قدر درغم تو مویه کنان می گریم

تا به قربان تو ای جان برادر بشوم

 

گاه از آتش داغ تو بسوزم گاهی

شعله ور از غم عباس دلاور بشوم

 

گاه گریه به تن پاره ی اکبر دارم

گاه همناله ی با مادر اصغربشوم

 

جای دردانه ی تو کرب وبلایت خالی است

نکنی منعم اگر خسته ومضطر بشوم

 

همه گل های من این جا چگونه بی تو

خسته دل راهی گلزار پیمبر بشوم

 

ای «وفایی» نفست گرم، که گفتی با ما

بگذارید که از اشک عزا تر بشوم

رباعی تصویری میلاد امام حسین «علیه السلام»

آقای جوانان

یک مژده ز رضوان بهشت آمده است

عطر خوش ریحان بهشت آمده است

پیداست ز بانگ صلوات جبریل

آقای جوانان بهشت آمده است

کشتی نجات/میلادیه امام حسین «علیه السلام»

کشتی نجات

 

ای گُل مدینه ازنفست جان گرفته است

عطربهشت وبوی بهاران گرفته است

 

مثل گُلی که غنچه ی خودراببر کشد

زهراتورا زشوق به دامان گرفته است

 

دیدند قدسیان، که پس ازشکرحق علی

برروی دست ناطق قرآن گرفته است

 

وقتی توراگرفت نبی دربغل گریست

گفتند آسمان زتوباران گرفته است

 

تاجبرئیل درقدم توکند نثار

دردست صدسبد گُل وریحان گرفته است

 

فطرس که بود بی سروسامان امیدیافت

درزیرچترمهر توسامان گرفته است

 

ای کشتی نجات بشر ازحضور تو

دریای عشق و عاطفه توفان گرفته است

 

دیدند عرشیان، که خدادرعروج تو

بزمی به پاس مقدم مهمان گرفته است

 

توآن پدیده ای ،که به قالو بلی خدا

درگفتن بلی زتو پیمان گرفته است

 

توآن بشارتی ،که برای نجات خلق

دردست خویش مصحف ایمان گرفته است

 

آن رهبری که درره عشق ورضای دوست

دل ازتمام عالم امکان گرفته است

 

ازصبروعزم توست به کرب و بلا، فلک

انگشت حیرتی که به دندان گرفته است

 

درخاک کربلاست اگرعطری ازبهشت

حال وهوای توست که جریان گرفته است

 

هرکس که گشت پیرو مشی ومرام تو

پروانه ی بهشت زیزدان گرفته است

 

آن کس گریست بهرتودرروز رستخیز

گویی به دست لعل بدخشان گرفته است

 

چون مورآمده است«وفایی» به محضرت

حاجات خویش را ز سلیمان گرفته است

 

 

غزل مرثیه اربعین سالار شهیدان

محشری تازه

زینب رسیده کربلای یا حیدر آمد؟

برگشت امّا چون علی از خیبر آمد

بعد از همان طوفان که درکوفه بپا کرد

تا ساحل عشق وامید و باور آمد

یکبار دیگر محشری تازه بپا کرد

وقتی که در صحرا و دشت محشر آمد

با اشک حسرت مثل گل برخاک افتاد

فریاد زد جان برادر ، خواهر آمد

مثل همان روزی که او در قتلگه بود

گویی صدایی باز از آن حنجر آمد

خوش آمدی ای خواهر مظلومۀ من

تو رفتی ازاینجا ولیکن مادر آمد

گویی شنیدم  زیر باران ناله اش را

چون ساربان در راه با انگشتر آمد

روزی که دیدم سینه ات درهم شکسته

یادم زدرد پهلو و میخ در آمد

گل ها همه جمعند واز پائین پایت

درباغ جان من شمیم اکبر آمد

آیا گرفتی کودک خود را در آغوش

گویا که از قبرت صدای اصغر آمد

همراه با گریه صدای یا اخیه

از علقمه از تربت آب آور آمد

دادی تو از نیزه توانم با نگاهت

هرگاه صبرمن زهجرانت سر آمد

میخواست زینب از فراق تو بمیرد

دردا که پیش از خواهر تو دختر آمد

از قول من بنویس باگریه «وفایی»

خوناب جان من زچشمان تر آمد

غزل حماسی لبیک یاحسین

لبیک یاحسین

 

ازعمق جان بگو لبیک یاحسین

با هرتوان بگو، لبیک یاحسین

 

با یاد نغمه ی هل من معین او

با عرشیان بگو، لبیک یاحسین

 

گرکه زمین شود پر از یزیدیان

با آسمان بگو، لبیک یاحسین

 

بریاری امام  فرقی نمی کند

با هرزبان بگو، لبیک یاحسین

 

درس نماز را از او فرابگیر

وقت اذان بگو ،لبیک یاحسین

 

گاهی حبیب باش گاهی زهیر باش

گه توأمان بگو ،لبیک یاحسین

 

سوریه وعراق ایران ویا یمن

درهرمکان بگو، لبیک یاحسین

 

مثل مدافعان جان رابه کف بگیر

با نقد جان بگو ،لبیک یاحسین

 

گه درهمایشی مانند اربعین

با زائران بگو ،لبیک یاحسین

 

با یاد غربتش در دشت کربلا

گریه کنان بگو، لبیک یاحسین

 

 مثل «وفایی» نغمه سرای دین

درهربیان بگو، لبیک یاحسین

 

رباعی ودوبیتی های شام 2

سربی تن

سرت وقتی که درتشت طلابود

وجودم برغم تو مبتلا بود

سرت بی تن چهل منزل سفرکرد

تنت بی سر به دشت کربلابود

پیراهن یوسف

من هیچ نخواهم ازشما پس بدهید

یا آنچه که بردند زما پس بدهید

از آنچه که بردید گذشتیم ،ولی

پیراهن یوسف مرا پس بدهید

رباعی ودوبیتی های شام1

 دل صبور

طعنه به دل صبور ایوب زدی

با ما سخن از غالب ومغلوب زدی

دیدی که ترک ترک شده لبهایش

دستت شکند چرا به او چوب زدی

گریان

زمین می سوخت ازهرم تب تو

فلک گریان شده برزینب تو

به پیش دیدگان کودکانت

چه کرده چوب با لعل لب تو

 

 

 

غزل ولایی امام حسین «علیه السلام»

عطر حضور

ازهرم عشق شعله بگیرید وتب کنید

نا م حسین را همه دم ذکرلب کنید

هرجا که صحبت از غم واز کربلای اوست

دربستر مصیبت واندوه  تب کنید

مثل حبیب گرکه نشد عاشقش شوید

خود را غبار راه زهیر و وهب کنید

حب الحسین معنی اش این است ، ازخدا

خیروسعادت ابدی را طلب کنید

محبوب می شوید به پیش علی اگر

دل رابپاس  سوک وغمش منتخب کنید

چون گریه می کنید بپاس غریبی اش

یادی زسوز غربت میر عرب کنید

هرجا که خیمه ای است بپاس غم حسین

عطر حضور فاطمه آید ادب کنید

یک عمر را بسان «وفایی» سزا بود

نذر عزای آن گل زهرا نسب کنید

شرط عشق

پیش از آنی که عزادار مُحّرم باشی

سعی کن درحرمش مُحرم ومحرم باشی

خاک ازحُرمت شش گوشۀ اوحرمت یافت

گرشوی خاک رهش قبلۀ عالم باشی

منزلت نیست تو را بی مدد مهر حسین

گرچه موسی شوی وعیسی مریم باشی

گرچه نیکوست به اندوه وغمش ناله زدن

سعی کن زینت این روضه وپرچم باشی

همره زمزم اشکی که تو را بخشیدند

می توان مُحرم بیت لله اعظم  باشی

شادی هردو جهانت به خداتأمین است

گر در این ماه عزا همسفر غم باشی

صاحب بزم حسین است علی و زهرا

نکند غافل از این محفل ماتم باشی

به همان دست وسروسینۀ مجروح قسم

شرط عشق است براین زخم تو مرهم باشی

خوش بحال تو«وفایی»که خداخواسته است

همچنان کعبه عزادار مُحّرم  بـاشی

 

رباعیات توصیه به مداحان ومنبریها

پرهیز

با ذکر علی علی مناجات کنید

یا فاطمه گوئید ومباهات کنید

درمکتب ونهضت حسینی، باید

پرهیز زافراط وخرافات کنید

ترویج شعائر

مداح که دانش وشعورش بالاست

تصویرگرحماسۀ عاشوراست

با ذکر حماسه ومناقب امروز

ترویج شعائر حسینی با ماست

رسالت مداحی

گفتند خداوند رحیمی داریم

ارباب مقدس و کریمی داریم

آری بخدا درست گفتند، اما

بر دوش رسالت عظیمی داریم

برنده ترین سلاح

نیکوست که زینت تولا باشیم

درشعروشعورخویش والا باشیم

برنده ترین سلاح وقتی شعراست

رزمندۀ جانثار مولاباشیم

اشک حسرت/باز گشت اهلبیت به مدینه

اشک حسرت

آه از ان دم که کاروان امید

دم دروازه مدینه رسید

سوی آن کاروان به صدها آه

بادلی خسته آمد عبدالله

اشک حسرت زدیدگانش سفت

تسلیت برامام چارم گفت

بعد ازآن هرطرف نظر انداخت

زینبش را درآن میان نشناخت

ناگه از دل کشید زینب آه

گفت با همسرش که عبدالله

منم آن جان آمده برلب

به کجا می روی منم زینب

آبله پا وخسته آمده ام

قدخمیده ، شکسته آمده ام

گربپرسی چرا خمیدم من

یک جهان بارغم کشیدم من

زینب تو که جامه اش نیلی است

چهره او کبود از سیلی است

تو چه دانی که من چه غم دیدم

دستهایی زتن قلم دیدم

یک طرف قاسمم فدا گردید

یک طرف اکبرم به خون غلطید

غرق خون تا گلوی اصغر شد

حنجر خشک او زخون تر شد

تن در خون شنا ندیدی تو

سرازتن جدا ندیدی تو

سوره والضحی به نی دیدم

سراز تن جدا به نی دیدم

فلکی پرستاره دیدم من

شمع جانم اگر که آب شده

سینه من زغم کباب شده

آه ازجان ودل کشیدم من

ناله فاطمه شنیدم من

گه گلم را به گریه بوئیدم

گه گلوی بریده بوسیدم

گرچنین پیرم وزمین گیرم

گرده داغ حسین من پیرم

ازغم یوسفم سخن دارم

درکفم کهنه پیرهن دارم

گربه شام وبه کوفه رفتم من

بی بهار وشکوفه رفتم من

بردلم داغ وغم فزونتر شد

چون گلم در خرابه پرپر شد

دلم از داغ لاله ها افروخت

صدجگر خسته چون «وفایی» سوخت

کپی + صلوات

 

پاسدار انقلاب/ اربعین حسینی

پاسدار انقلاب

ای که درچرخ وجودی آفتابم یاحسین

آتش داغ تو کرد آخر کبابم یاحسین

ای بهار معرفت ای آفتاب زندگی

روز وشب از داغ تو در التهابم یاحسین

ای شهید شاهد ای سردار و ای سالار عشق

بعد تو من پاسدار انقلابم یاحسین

آسمان گرجه به سوی تو سبو بگرفته است

می دهد داغ لب خشکت عذابم یاحسین

من گرفتم از عدو پیراهنت را عطر آن

برده از جان ودل من صبرو تابم یاحسین

گرچه مشگل بود داغ یک گلستان گل ولی

صبر خدمت کرد هرجا در رکابم یاحسین

من به چشمم دیده ام جان دادن پروانه را

ازغم پروانه ات شمعی مذابم یاحسین

بس که گلریزی نموده غنچه ات قبر تو را

من زحال دخترت در اضطرابم یاحسین

بر«وفایی» التفاتی کن که می گوید مدام

خاکبوس آستانت کن خطابم یاحسین

کپی + صلوات

چهل رباعی که ترجمۀ چهل حدیث حسینی است

 

چهل رباعی که ترجمۀ چهل حدیث حسینی است

*******************

ای آن که دلت آینۀ نور جلی است

فرمود کسی که حجّت لم یزلی است

در حال نماز سورۀ فجر بخوان

چون سورۀ فجر بهر حسین بن علی است

امام صادق عليه السّلام فرمودند:

اقْرَءُوا سُورَةَ الْفَجْرِ فِي فَرَائِضِكُمْ وَ نَوَافِلِكُمْ فَإِنَّهَا سُورَةُ الْحُسَيْنِ وَ ارْغَبُوا

فِيهَا رَحِمَكُمُ اللَّهُ ؛

سورۀ فجر رادر نمازهای واجب و مستحب بخوانید. زیرا که آن سورۀ

حسین بن علی عليهالسّلام است، و در آن رغبت کنید، خدای

شما را رحمت کند.

( تأویل الآیات 2/796 )

**************************************************

گلزار توجنات نعیم است حسین

راه تو صراط مستقیم است حسین

معنای فد ینائی و در راه خدا

جز توچه کسی ذبح عظیم است حسین

خداوند به حضرت ابراهیم وحی فرمود

فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيم‏؛وَ

ای ابراهیم، فدا نمودم جزع تو را بر فرزندت اسماعیل اگر او را قربانی می کردی

به جزع و گریه بر حسین علیه السّلامو بر تو ارزانی

داشتم بالاترین درجات مصیبت دیدگان را

(عیون الاخبارالرضا ج 1 ص 166 )

**************************************************

برخاسته گر ز لب ثنای حسین

افتاده اگر که دل به پای تو حسین

فرمود نبی معرفتی پنهان است

در سینه مؤمنان برای تو حسین

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم :

إِنَّ لِلْحُسَيْنِ فِي بَوَاطِنِ الْمُؤْمِنِينَ مَعْرِفَةً مَكْتُومَة؛

به راستی برای حسین عليه السّلام معرفتی پنهانی در دل مومن است.

 ( القطره ج1 ص 298 )

**************************************************

هر دل که به عشق مبتلایش کردند

آئینۀ رحمت خدایش کردنـد

آن را که سعادت و شرف بخشیدند

باعشق حسین آشنایش کردند

امام صادق عليه السّلام

 اذا أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَيْرَ قَذَفَ فِي قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَيْنِ ع وَ حُبَّ

زِيَارَتِهِ الحسین؛

هر بنده ای را که خدا خیر او را خواسته باشد، در قلب او محبت،

 و محبت زیارت امام حسین عليه السّلام را به او می دهد

.( کامل الزیارات ص 464 )

**************************************************

جاویدترین عشق جهان است حسین

آمیخته با روح وروان است حسین

فرمود رئیس مذهب و مکتب ما

محبوب زمین در آسمان است حسین

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم :

 مَن أحَبَّ أن يَنظر إلى أهلِ السَّماء فَلينظر الى الحسين‏؛

هر کس دوست دارد محبوبترین اهل زمین را نزد اهل آسمان ببیند،

پس به حسین عليه السّلام بنگرد.

 ( مناقب آل ابیطالب ج 4 ص 73 )

**************************************************

ای آینۀ نور خداوند جلی

قدسی نفسان حرم لم یزلی

پیوسته درود میفرستند تو را

تا روز ظهور مهدی آل علی

وَكَّلَ اللَّهُ بِالْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ- يُصَلُّونَ عَلَيْهِ كُلَّ

يَوْمٍ شُعْثاً غُبْراًمُنْذُ يَوْمَ قُتِلَ إِلَى مَا شَاءَ اللَّهُ- يَعْنِي بِذَلِكَ قِيَامَ الْقَائِمِ؛-

خدای تعالی هفتاد هزار ملک بر قبر حسین عليه السّلام گماشته تا بر

وی درود متصل بفرستند از روز شهادت او تا وقتی که قائم آل محمد ظهور کند

زیارت ناحیه مقدسه امام زمان « عج

************************************************

خود را ز فلک بر تو رساندند همه

ازغربت تو اشک فشاندند همه

در وادی طف، فرشتگان ملکوت

از صبر تو در شگفت ماندند همه

حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه)خطاب به امام حسین

عليه السّلام فرمودند:

لَقَد عَجَبتَ مِن صَبرِکَ مَلائِکَةُ السَّموات

« براستی ملائکه آسمان ها از صبر تو به شگفت آمدند.

 ( زیارت ناحیه مقدسه)

**************************************************

یارب تو به ما شهد ولایت بچشان

ازقـید حصار ظلمت و غم برهان

طوفان زده ایم و غرق دریای گناه

ما را به سفینه حسینی برسان

پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم 

 اِنَّ الحُسَین مِصبَاحُ الهُدی وَ سَفینَةُ النـِّجاة

 حضرت حسین عليه السّلام چراغ هدایت و کشتی نجات است

 ( عیون اخبار الرضا ج1 ص 48 )

**************************************************

روزی که دل وعشق به هم پیوستند

شیرازۀ عشق و عاشقی را بستند

معنای حسین و منّی پـیغمبر

این است که هر دوگل زجنّت هستند

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم  فرمودند:

حُسين منّى و أنا مِن حُسَين أحب اللّه من أحَبَّ حُسينا، الحُسَين

سِبط مِنَ الأسباط؛

 حُسین عليه السّلام ازمن است ومن از حسینم، خدا دوست بدارد هر کس که حسین

را دوست دارد، حسین عليه السّلام پاره ای از پاره های من است.

 ( احقاق الحق ج 11 ص 265 )

**************************************************

نعمت به مُحب تو تمام است حسین

بردشمن تو جنان حرام است حسین

زان در که به نام توست از باغ بهشت

در روز حساب بار عام است حسین

رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم 

 أَلَا وَ إِنَّ الْحُسَيْنَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ- مَنْ عَانَدَهُ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ رِيحَ الْجَنَّةِ.؛

آگاه باشیدکه همانا حسین عليه السّلام دری از درهای بهشت است، کسی

که با او دشمنی کند خداوند بوی بهشت را بر او حرام گرداند

. ( بحار الانوار ج 35 ص 405 )

**************************************************

سجاد که سجده های طولانی داشت

درمحضر حق وجود نورانی داشت

یک عمر به یاد لاله های زهرا

چشمی همه دم ابری و بارانی داشت

امام سجاد عليه السّلام:

إِنِّي مَا أَذْكُرُ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَة؛

من هرگز شهادت فرزندان فاطمه (س) را به یاد نیاورم، مگر آن که به خاطر آن،

 چشمهایم اشکبار گشت.

( بحار الانوار ج 46 ص 109 )

**************************************************

سر چشمه ساحل حیات است حسین

طوفانزده را فلک نجات است حسین

گرجن وملک براوبگریند،رواست

زیرا که قتیل العبرات است حسین

امام حسین عليه السّلام 

أَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ لَا يَذْكُرُنِي مُؤْمِنٌ إِلَّا بَكَى؛‏

من کشته اشکم، هیچ مومنی مرایاد نمی کند مگر آن که

« به خاطرمصیبت هایم» گریه میکند

( بحار الانوار ج 44 ص 279 )

**************************************************

تا آن که بود چشم سحاب من وتو

بر آل علی بود گلاب من و تو

این اشک میان ما و دوزخ به خدا

فردای جزا شود حجاب من و تو

امام باقرعليه السّلام :

 مَا مِنْ رَجُلٍ ذَكَرَنَا أَوْ ذُكِرْنَا عِنْدَهُ- يَخْرُجُ مِنْ عَيْنَيْهِ مَاءٌ وَ لَوْ مِثْلُ جَنَاحِ الْبَعُوضَةِ-

إِلَّا بَنَى اللَّهُ لَهُ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ- وَ جَعَلَ ذَلِكَ الدَّمْعَ

حِجَاباً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّار،

نیست مردی که یاد کرده شویم نزداو، پس بیرون آید از چشم او قطره اشکی، هر چند مانند

پبال مگسی باشد، مگر این که به پا می کند خدا خانه ای را در بهشت، و می گرداند

آن اشک را حجابی در میان او و آتش جهنم.

( بحار الانوار ج 36 ص 391 )

**************************************************

برعرش برین زینت وزین است حسین

سر چشمۀ نورعالمین است حسین

گفتم سبب گریۀ هر مومن کیست؟

گفتند به اشک غم،حسین است حسین

امام صادق عليه السّلام 

الْحُسَيْنُ عَبْرَةُ كُلِّ مُؤْمِن‏؛

حضرت حسین عليه السلام اشک چشم وسبب گریه وحزن هر مومن است

 ( کامل الزیارات ص 108 )

**************************************************

نوری که پُر از تجلّی داور بود

در طور وجود موسی جعفر بود

ده روزمحرم به لبش خنده نـبود

در سوک حسین دیدگانش تر بود

حضرت امام رضاعليه السّلام :

 كَانَ أَبِي إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا يُرَى ضَاحِكاً- وَ كَانَتِ الْكَآبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ

حَتَّى يَمْضِيَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَيَّامٍ- فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْعَاشِرِ كَانَ ذَلِكَ الْيَوْمُ- يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِهِ

وَ يَقُولُ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْنُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْه‏؛ 

 پدرم حضرت امام کاظم عليه السّلام هرگاه محرم میرسید، دیگر خندان نمی شد

 روز دهم محرم روز مصیبت و اندوه و گریه او بود و می فرمود:روزی است

که حسین عليه السّلام در آن روز به شهادت رسیده است.

( مناقب آل ابیطالب ج 4 ص 86 )

**************************************************

آن گل که بود پارۀ تن؛ طاها را

دارد سخنی که خون کند دل ها را

فرمود غم حسین وعاشورایش

مـجروح نموده پلک چشم ما را

حضرت امام رضا عليه السّلام

 إِنَّ يَوْمَ الْحُسَيْنِ أَقْرَحَ جُفُونَنَا وَ أَسْبَلَ دُمُوعَنَا- وَ أَذَلَّ عَزِيزَنَا

بِأَرْضِ كَرْبٍ وَ بَلَاء؛

غمنامه خود را در عزای جد بزرگوارش می سراید و یاد آوری روز

عاشورا را مایه مجروح گشتن پلک ها و ریزان شدن سیل

اشک های خود می شمارد

. ( بحار الانوار ج 44 ص 284 )

**************************************************

این اشک عجب شمیم نابی دارد

هر قطره اواجر و ثوابی دارد

آبی که بود به چشمۀ آب حیات

ازاشک حسینیان گلابی دارد

امام حسن عسکری عليه السّلام:

إِنَّ اللَّهَ لَيَأْمُرُ مَلَائِكَتَهُ الْمُقَرَّبِينَ- أَنْ يَتَلَقَّوْا دُمُوعَهُمُ الْمَصْبُوبَةَ-

لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ إِلَى الْخُزَّانِ فِي الْجِنَانِ- فَيَمْزُجُوهَا بِمَاءِ الْحَيَوَانِ-

فَتَزِيدُ عُذُوبَتُهَا وَ طِيبُهَا أَلْفَ ضِعْفِهَا؛

خدا امر می فرماید فرشتگان مقربین خو درا که اشک های مصیبت زدگان به قتل حسین

عليه السّلام یعنی آنهایی که در عزاداری و مصیبت ان حضرت می گریند و ببرند نزد خزینه

 دارهای بهشت تا ممزوج کنند با آب حیات بهشتی تا گوارایی و خوشبویی آن هزار برابر زیاد شود.

( بحار الانوار ج 44 ص 305 )

**************************************************

نیکوست فلک اگر کنون گریه کند

با چهرۀ سرخ و لاله گون گریه کند

سالار شهیدانی و مهدی شب و روز

درسوک تو جای اشک،خون گریه کند

حضرت مهدی عليه السّلام :

فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً؛

روزوشب برتو گریه میکنم وبه جای اشک،خون بر تو ازدیدگان جاری می کنم.

 ( بحار الانوار ج 98 ص 320 )

**************************************************

بس داغ که دل از او سیه پوش شود

زود است که آن داغ فراموش شود

حاشا که شرار غم تو در دل ما

یک لحظه،حسین سرد وخاموش شود

نبی اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند:

انّ لِقَتل الحسين حَرارَةَ فِي قُلُوبِ المُؤمِنين لا تَبَرد أبَدا؛

برای شهادت حسین عليه السّلام حرارت و گرمایی در دل های

مومنان است که هر گز سرد و خاموش نمی شود.

( جامع الحادیث شیعه ج 12 ص 556 )

**************************************************

انوار خدا در نظر توست حسین

خورشید،نگاهش به سرتوست حسین

گرگریه برتو افضل ازهرچیزی است

دین زنده زخون حنجر توست حسین

امام رضا عليه السّلام به ربان بن شبیب فرمودند:

يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ- فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ

بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع- فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ الْكَبْش

ای پسرشبیب! اگر بر چیزی گریه میکنی، بر حسین بن علی ابی طالب

عليه السّلام  گر به کن، چرا که او را مانند گوسفند سر بریدند.

 ( بحار الانوار ج 44 ص 286 )

**************************************************

از چشمه چشم ما گهر میریزد

الماس زدیدگان تر میریزد

اشکی که چکد ز چشم با یاد حسین

بر خرمن معصیت شرر می ریزد

امام رضا عليه السّلام فرمودند:

فَعَلَى مِثْلِ الْحُسَيْنِ فَلْيَبْكِ الْبَاكُونَ- فَإِنَّ الْبُكَاءَ عَلَيْهِ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَام‏؛

 گریه کنندگان باید بر کسی همچون حسین عليه السّلام گریه کنند،

چرا که گریستن برای او، گناهان بزرگ را فرو می ریزد.

( بحار الانوار ج 44 ص 284 )

**************************************************

ای آنکه غم دلت دو چندان شده است

از جلوۀ غم آینه بندان شده است

چشمی که کند گریه دراینجا به حسین

بینند به روزحشر خندان شده است

پیغمبراکرم فرمودند:

يا فاطمة، كُلُ عَين بَاكِية يوم القيامَة إلا عَينُ بَكت عَلى مَصائِبِ الحُسَين

عليه السّلام، فَإنَّها ضَاحِكَة مُستَبشِرة بِـنعيم الجَنـَّة.؛

ای فاطمه ،همه چشم های مردمان در قیامت گریان است مگر چشمی که

بر حسین عليه السّلام گریسته باشد.او خندان وشادان به نعیم بهشت خواهد بود.

( بحار الانوار ج 44 ص 292 )

**************************************************

هر سینه که ازعشق صفایش بدهند

شوق سفر کرب وبلایش بدهند

پاداش کسی که گرید از داغ حسین

این است که دربهشت جایش بدهند

حضرت اباعبدالله الحسین عليه السّلام :

 مَنْ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ فِينَا قَطْرَةً بَوَّأَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْجَنَّة؛

 چشمان هرکس که در مصیبت های ما قطره ای اشک بریزد،اورا

دربهشت جای دهند.

 ( احقاق الحق ج 5 ص 523 )

**************************************************

چون روی به سر چشمه پاکی کردند

در زمزم اشک سینه چاکی کردند

گشتند بهشتی همه در  سوک حسین

گر اشک فشانده یا تباکی کردند

امام صادق عليه السّلام:

وَ مَنْ بَكَى وَ أَبْكَى وَاحِداً فَلَهُ الْجَنَّةُ- وَ مَنْ تَبَاكَى فَلَهُ الْجَنَّة،

کسی که بگرید و بگریاند در مصائب وعزاداری ما یک نفر را، بهشت برای اوست و کسی

 که تباکی کند یعنی اشک ندارد و خود را به گریه بدارد، برای اوست بهشت.

( بحار الانوار ج 44 ص 288 )

**************************************************

هردل که بود غبار بین الحرمین

دردیدۀ مومنین شود نوردوعین

ای شیعه، رئیس مکتب ما فرمود

محبوب خداست هر که گرید به حسین

امام صادق عليه السّلام :

وَ مَا مِنْ عَيْنٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ وَ لَا عَبْرَةٍ مِنْ عَيْنٍ بَكَتْ وَ دَمَعَتْ عَلَيْه‏؛

هیچ چشم و اشکی نزد خدامحبوب تر ازچشم و اشکی نیست

که بگرید برآن حضرت...

( کامل الزیارات ص 259 )

**************************************************

هر دل که پر ازحرارت عاشوراست

ذکرش همه شب زیارت عاشوراست

روز غم واندوه قیامت شاد است

هرکس غم اومصیبت عاشورا است

امام رضا رعليه السّلام :

وَ مَنْ كَانَ يَوْمُ عَاشُورَاءَ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِهِ- جَعَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ

يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِه‏؛

هر کس روز عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه او باشد، خداوند روز قیامت

را برای او روز شادی قرار می دهد.

( بحار الانوار ج 44 ص 284 )

**************************************************

چون کعبه اگر سیاهپوشیم حسین

با یاد غم تو در خروشیم حسین

ای تشنه کنارآب جان داده به دوست

بایاد لبت آب ننوشیم حسین

سخن حضرت سکینه خطاب به مردم مدینه :

شيعتى ما أن شَربتُم مَاء عذب فَاذكُروُنى   

    او سَمعتُم بِغَريب او شَهيدٍ فَاندَبونى

‏ «پدرم فرمود»:

ای شیعیان من، هر زمان آب گوارایی نوشیدید، مرا یاد کنید و هر زمان از غریب

یا شهیدی سخنی شنید ید، به یاد من اشک بریزید.

( منتهی الآمال ص 782 )

**************************************************

جبرئیل که برغمت نظارت کرده است

برکرب وبلای تواشارت کرده است

آن کس به زیارت تو آید، گـویی

درعرش خدای را زیارت کرده است

امام رضا عليه السّلام :

مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ بِشَطِّ الْفُرَاتِ كَانَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ

فَوْقَ كُرْسِيِّهِ فِي عَرْشِه‏ ؛

 کسی که قبر حضرت امام حسین عليه السّلام را در کنار فرات زیارت کند،

مثل کسی است که خدا را بالای عرش زیارت نموده است.

( کامل الزیارات ص 484 )

**************************************************

ماعشق ز کربلای تو یافته ایم

قدر و شرف از ولای تو یافته ایم

عمریست که ما شفای درد خودرا

از تربت با صفای تو یافته ایم

امام صادق عليه السّلام:

فِي طِينِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع  لشِّفَاءُ مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ هُوَ الدَّوَاءُ الْأَكْبَر،

شفای هر درد در تربت قبر حسین عليه السّلام است وهمان بزرگترین داروست.

( کامل الزیارات ص 275 )

 

ادامه نوشته

پیاده رو ی به کربلا

پیاده رو ی به کربلا

پای پیاده می روم      قدم قدم سوی حرم

قبله نما شده دلم       سوی حرم سوی حرم

ازجان ودل زنم      ای نورهردوعین

لبیک یا حسین       لبیک یاحسین

*******
کبوتران این حرم        که دسته دسته می روند

به سوی گنبد حسین    چه پرشکسته می روند

برما زمهرخویش       دادی تو زیب وزین

لبیک یا حسین       لبیک یاحسین

*******
شکر خدا کنم که من    برحرم تو زائرم

خاک ره عطیه و           غبار راه جابرم

خاک تو زینتی        داده برعالمین

لبیک یا حسین       لبیک یاحسین

*******
روم که یک سیاهی      همایشی زدین شوم

همره زینبین او            زائر اربعین شوم

من ذره ی توام        ای مهر مشرقین

لبیک یا حسین       لبیک یاحسین

*******
سزاست گرطلب کنم     زحق امام نور را

نظر کنم به چشم دل     جاده ای از ظهور را

ای آفتاب عشق         ای نورنیرین

لبیک یا حسین       لبیک یاحسین

کپی +صلوات

نفس مطمئنه

تو آیۀ والفجری وخون خدائی

تو نفس مطمئنه ای،روح دعائی

نیزه به نیزه زخم خورده برتن تو

هرنی درون پیکرت دارد نوائی

ازبس که ذرّه ذرّه بودی ماه پرسید

ای آفتاب هستی زینب کجائی؟

پیکر بروی خاک مانده سربه نیزه

چون آیۀ مقطعه ازهم جدائی

دیروز بردوش نبی بودی وامروز

یحیای بی سر،برسر سرنیزه هائی

گرچه تورا منزل به منزل می برندت

توساکن بیت لله کرب وبلائی

تا پُرکند عطر توآفاق جهان را

مثل نسیم صبح آزادی رهائی

سوی تومی خواند نماز غربتش را

برزینب خود کعبه وقبله نمائی

آرام سازی بانگاهی خواهرت را

با دردهای جان زینب آشنائی

وقتی که بغضی می فشارد حنجرش را

دیگر قلم می افتد از دست «وفائی»

کپی+صلوات

هیهات من الذاله

خواندی حدیث خودرا  ، هیهات من الذله

پیچید بین صحرا ، هیهات من الذله

تو فاطمی سرشتی، با خون خود نوشتی

درموجی از بلایا ، هیهات من الذله

تو حیدری مرامی، توحجتی ، امامی

گفتی به پیش اعدا ، هیهات من الذله

خون وشرف به پیکار، در روز عشق وایثار

یکجا شده است معنا ، هیهات من الذله

توجوشش جهادی، برنیزه تکیه دادی

پرگشت از تو صحرا ، هیهات من الذله

هم روی خاک صحرا ، هم پیش چشم زهرا

بنوشت خون سقا ، هیهات من الذله

با داغ اکبر تو ، با خون اصغر تو

حک شد به آسمانها ، هیهات من الذله

با نغمۀ رضائک ، صبراعلی بلائک

گفتی تو در مصلا ، هیهات من الذله

ای درگلوی نیزه، حتی بروی نیزه

پیچید ازتو آوا، هیهات من الذله

در راه دین ومکتب، می خواند خطبه زینب

با ما رأیت والا... ، هیهات من الذله

با همت ونگاهت، با پیروی زراهت

شد ذکر ما به هرجا ، هیهات من الذله

روز ظهور مهدی ، با عشق وبا هم عهدی

باشد شعار دنیا ، هیهات من الذله

خورشید آشنایی، شدنغمۀ «وفایی»

در سایۀ تولا ، هیهات من الذله

کپی+صلوات

صاحب کرم/غزل مناجاتی امام حسین «علیه السلام»

صاحب کرم

هردلی راکه زداغ تـوکبابش نکنند
مثل شمع ازشررعشق توآبش نکنند
نیست پروانۀ پرسوختۀ بزم غمت
هرکه رادرغم توشمع مذا بش نکنند
تاحسینی نشودجان ودل عاشق دوست
درره مهرو وفا پا به رکابش نکنند
رنگ وبو ازچمن عشق توباید گیـرد
هرگلی را که دراین باغ،گلابش نکنند
با ولای تو اگردل نرسد تا به خدا
رهرو وعاشق این راه خطابش نکنند
دل کجا لایق آبادی وشادی به جزاست
گربه سیل غم واشک توخرابش نکنند
آتش ارزانی آن دل کـه به داغ تو نسوخت
هرکه دلسوختۀتوست عذابش نکنند
ماگدایان توهستیم وتوصاحب کرمی
هرکه کوبد دراین خانه جوابش نکنند
وای بـرحال دل زار « وفـائی» فردا
گرغلام دراین خانه حسابش نکنند

کپی + صلوات

حرمخانۀ عشق/ غزل ولایی

حرمخانۀ عشق

هرکه را مهرتوای دوست عطایش نکنند
عاشق وشیفتۀ کرببلایش نکنند
پای میزان قیامت چه تهی دست بود
آنکه را گوهر مهرتو عطایش نکنند
به حریم تو که شد کعبۀ مقصود قسم
دل بی عشق تورا قبله نمایش نکنند
به حرمخانۀ عشق تو کجا ره یابد
هرکه را درره تو آبله پایش نکنند
کی غنی می شود ایدوست دل مسکینم
بردر خانۀ تو گرکه گدایش نکنند
هرکه امروز نبندد کمرخدمت تو
به جزا با نظر لطف صدایش نکنند
دل اگرنیست گرفتار کمند غم تو
روز محشر زغم وغصه رهایش نکنند
همۀ عمرطلب کرد «وفائی» زخدا
که زدرگاه تو یک لحظه جدایش نکنند

کپی + صلوات
 

نماز عشق/شام وکوفه

نماز عشق

به خون نشسته چرا ای حسین من رویت
سفیدتر زسپیده شده چرا مویت
هلال من که غروب تو زود وخونین بود
کبود گشته چنان روی مادرم رویت
نسیم چون که به تو می رسد شود خوشبو
شمیم باغ جنان می وزد زگیسویت
به روی نیزه سرت را به کوفه می بینم
زکربلا دل من بوده درتکاپویت
بخوان دوباره تو قرآن که جان دهد برمن
صدای روح نوازی زلعل دلجویت
وضو زخون جبین می کنم دراین محمل
نماز عشق بخوانم به طاق ابرویت
اگرچه برسرنیزه نمی رسد دستش
سه ساله دخترتو می کند چوگل بویت
مکن نهان رخ خود راهنوز فرصت هست
که چند لحظه ببینم جمال نیکویت
به هرکجا که روی ای گل سرنیزه
دراین سفر دل زینب بود پرستویت
به جان زینب خودکن عنایت وکرمی
که عاشق است «وفائی» به دیدن کویت

کپی +صلوات

نوای واولدا/غزل مرثیه تنور خولی

نوای واولدا

صدای رازونیازی زطورمی آید
نوای گریه زجانی صبورمی آید
سری به کنج تنوراست وموسی عمران
برای دیدن او سوی طورمی آید
فرشتگان همه نزدیک این سرند ولی
صدای گریه وزراری زدور می آید
طنین بال ملائک رسد، مگرجبریل
به سوی آیۀ الله ونور می آید
قیامتی شده برپا ازاین همه اندوه
که بیم خاستن نفخ صور می آید
سرحسین به دامان مادرش زهراست
نوای واولدا از تنور می آید
دلی شکست زپهلو شکسته ای کاین سان
صدای ریزش جام بلور می آید
برای عرض ارادت «وفائی» از ره دور
به آستان سلیمان چومور می آید

کپی + صلوات

نفس مطمئنه/نوحه بعداز کربلا

نفس مطمئنه

بعد ازتو ای برادر ،تابی معین شدم من
توروی نیزه رفتی،محمل نشین شدم من
ای وای برادرمن
عزیز مادرمن

ای تشنه لب زخمنت، ترشد گلوی نیزه
خون گلوی پاکت، ریزد به روی نیزه


ای وای برادرمن
عزیز مادرمن

نذر رخ کبودت ، اشک زلال زینب
کردی غروب ازچه، زودای هلال زینب


ای وای برادرمن
عزیز مادرمن

کن رفع تهمت ازما، با آن گلوی پاره
ای نفس مطمئنه، قرآن بخوان دوباره


ای وای برادرمن
عزیز مادرمن

دیدم جمال پاکت، درخاک وخون نشسته
سر را زدم به محمل ،پیشانیم شکسته
ای وای برادرمن
عزیز مادرمن

گلوی نیزه/دوبیتی

گلوی نیزه

سرتو تا بروی نیزه رفته

نگاهم خیره سوی نیزه رفته

بمیرم من برایت ای برادر

گلویت درگلوی نیزه رفته