امام راستین

آن که آهش دردل هفت آسمان تأثیرداشت

روزها درکنج زندان نالۀ شبگیر داشت

باب حاجات خلایق بود و پیش اهل فضل

باب جود و بخشش او یک جهان تفسیر داشت

آفتابی ذره پرور بود در مُلک وجود

مُلک دلها را به مهر خویش در تسخیر داشت

لب زحقگوئی نمی بست آن امام راستین

گرچه روز و شب به پا و گردنش زنجیر داشت

بیمی از روبه مرامان جهان دردل نداشت

شیر در زنجیر بود و ناله ای چون شیرداشت

روزها را روزه بود و شام در راز و نیاز

باچنین اخلاص و تقوا جنگ با تزوبر داشت

من نمی دانم چرا آن زندگ بخش جهان

از تمام زندگانی جان و قلبی سیرداشت

ای «وفائی» روز آژادی ازآن زندان مدام

برسرسجادۀ سبز دعا تکبیر داشت

التماس دعا