قبله ی مقدس

دریای جان خسته ی او درتلاطم است

او درخدای خویش به موج دعا گم است

 

وقتی صدای زمزمه اش می شود بلند

زیباترین نمونه ی ذکر و ترنّم است

 

دارد وضو ز اشک به محراب بندگی

«وقتی که آب هست چه جای تیمم است»

 

باب الحوائج همه ی کائنات اوست

او قبله ی مقدس حاجات مردم است

 

او کاظم است ومثل گلستان غنچه ها

صحن نگاه رأفت او پُر تبسّم است

 

تنها به جرم حق طلبی درمسیرعشق

در زیر تازیانه ی ، اسیر تهاجم است

 

چون آسمان غمزده در وسعتی غریب

چشم انتظار دیدن خورشید هشتم است

 

آمد ز راه پیک شهادت ،ولی هنوز

بی پرده با خدای خودش در تکلم است

 

هرکس که دید پیکر او را به گریه گفت

دریا به روی تخته دری درتلاطم است

 

برتارک زمانه «وفایی» نوشته اند

شیعه هنوز ازکرمش درتنعم است